Tema: Divlji psi

Divlji psi

Lisice

Sve lisice su usamljeni lovci koji sem u doba parenja, žive samostalno. Imaju izdužena tela i kitnjaste repove koji se često nazivaju četkom. Lisice raspolažu sa izuzetno razvijenim čulima i krupnim, uspravnim ušima. Hrane se glodarima i zečevima.


Crvena lisica je jedna od najčešćih mesoždera na svetu. Njen izrazit njuh omogućava joj da u potrazi za hranom pređe i do 10 km. Njeno krzno je veoma lepo, tako da su ljudi hiljadama godina od njega pravili odeću. Veoma je prilagodljiva i može da živi u pustinjama, planina pa čak se može videti i u gradskim centrima.


Siva lisica naseljava predele Severne i Srednje Amerike. Čuvena je po sposobnosti da se penje na drveće u potrazi za pticama i jajima. Ako je uplašena šćućurit će se kako bi izgledala što sitnija, a ukoliko je ljuta, ispraviće se što više može kako bi delovala opasnije. Manja je od crvene lisice.


Arktička lisica živi u najsurovijim predelima Aljaske, Kanade, severne Evrope i Azije. Ima kratke uši kako bi smanjila gubitak toplote i gusto krzno u četiri različite boje.


Pustinjska (fenek) lisica je najmanja od svih lisica i živi u vrelim pustinjama Arabije i afričkoj Savani. Ima velike uši koje joj pomažu da očuva svežinu, preko dana spava u jazbinama, a lovi noću. Svim lisicama koje žive u vrelim, suvim pustinjama dostupno je vrlo malo hrane, pa u potrazi za plenom prelaze velike razdaljine.


Tibetska lisica živi na visokim planinama Tibeta, iznad 4000 metara. Ima gusto krzno koje joj čuva toplotu i duge, tanke vilice kako bi sitne glodare mogla izvlačiti iz jazbina.

Azijski i afrički divlji psi

U Indiji i jugoistočnoj Aziji živi rakunoliki pas, koji potiče iz Japana i istočne Azije. Po izgledu, mnogo podseća na rakuna pa otuda i sam naziv.
Debeljuškast, kratkog repa sa vrlo gustim, tankim sivo - crnim i belim krznom. Zbog izrazito cenjenog krzna, u mnogom zemljama se gaji u zatočeništvu.


Afrički divlji pas je lovački pas i jedan je od najdruštvenijih pripadnika porodice pasa. Živi u velikim porodičnim čoporima u savanama. Lovi danju. Na krznu ima jedinstvenu žuto – smeđu i sivu šaru, sa krupnim belim mrljama.

mojaoaza.com

Šakali i kojoti

Šakali i kojoti su društveni lovci koji žive u teško povezanim porodičnim grupama.

Postoje 4 vrste šakala i na sve njih može da se naiđe u Africi: zlatni šakal (jugoistočna Evropa, južna Azija i Afrika), prugasti i crnoleđi šakali mogu da se nađu južno od Sahare i simijenski šakal.


Simijenski šakal koji može da se nađe samo na visoravnima Simijenskih planina u Etiopiji, a sada mu preti opasnost od istrebljenja, jer ravnice u kojima žive sve više preuzimaju seljaci radi ispaše svoje stoke.


Zlatni šakal
Par zlatnih šakala ostaće zajedno celog života!


Kojot je društveni lovac koji živi u parovima i porodičnim grupama. Takođe, nazivan četkastim ili prerijskim vukom, kojot je šakal Severne Amerike. Divlji kojoti se pare sa domaćim psima i dobijaju kojpas štenad, koji često radi hrane ubijaju domaću stoku.
mojaoaza.com

Vuk sa grivom

Vuk sa grivom živi u u šumama južnog Brazila. Razlikuje se od svih drugih pripadnika porodice pasa, zbog vrlo kratkog repa i nogu dužih od dužine celog tela.
Karakterističan je po uspravnoj grivi sa tamnijim krznom koje se spušta niz potiljak i leđa.

Vuk

Vuk je najveći od svih postojećih divljih pasa. Potomak svih domaćih pasa. Živi i lovi u čoporu i najdruštveniji je od svih mesoždera. Svoju teritoriju budno čuva a zavijanjem stavlja do znanja svoje prisustvo. Svaki član čopora zna svoj položaj na lestvici nadmoći. Jedini par vukova koji se pari su nadmoćni mužjak i nadmoćna ženka. Loveći, vukovi lutaju po ogromnom području površine do 1000 kvadratnih kilometara u čoporima koje čine i do 20 životinja.



Evropski sivi vuk – nekada je živeo u svakoj evropskoj zemlji, a danas samo u u južnoj i istočnoj Evropi.



Arktički vuk – potiče sa severa Kanade. Ovo je jedina podvrsta vukova koja nije ugrožena, jer su područja koja nastanjuju zbog surovosti klime relativno zaštićena od ljudskih aktivnosti.



Crveni vuk – veoma redak. Manji je od sivog i prilagođen je životu u toplijoj klimi SAD. U divljini je bio istrebljen, ali je 1988. godine par primeraka ponovo uvedeno u Severnu Karolinu.
mojaoaza.com