Tema: Muzej Vojvodine

Muzej Vojvodine

Muzej Vojvodine u Novom Sadu je najveća muzejska ustanova u AP Vojvodini.
Osnivač Muzeja je Skupština AP Vojvodine, a osnivačka prava vrši Vlada AP
Vojvodine. Svoju delatnost obavlja u nekoliko istorijskih zdanja u Novom
Sadu i njegovoj okolini. Sedište ustanove i deo stalne postavke iz
arheologije, istorije - do 1867. godine kao i etnologije je u Dunavskoj
ulici broj 35. U Dunavskoj 37 deluje Odeljenje novije istorije sa stalnom
postavkom 20. veka do maja 1945. godine. Depandanse ima u Čelarevu
(u rekonstrukciji), Kulpinu (izložba stilskog nameštaja, niz izložbi iz
istorije poljoprivrede) i u Bačkom Jarku (Etno kuća „Brvnara").
Tri kasnoantička paradna šlema iz 4. veka predstavljaju jedinstvene
primerke svoje vrste na području Evrope i decenijama se izdvajaju kao
neformalni zaštitni znak Muzeja.
Muzej Vojvodine obavlja poslove matične delatnosti za sve ustanove zaštite
pokretnih kulturnih dobara, muzeje, galerije i zbirke u sastavu, na
području Vojvodine, odnosno nadzor nad njihovim stručnim radom.

Viipedija

Istorija

Muzej Vojvodine nosilac je tradicija čiji počeci su vezani za Maticu
srpsku, u vreme njenog delovanja u Pešti. U Letopisu Matice srpske, 1825.
godine, objavljena je ideja o potrebi osnivanja muzejske zbirke. Ideja je
pretočena u stvarnost 14. oktobra (po starom kalendaru) 1847. godine,
kada je doneta odluka o osnivanju Srpske narodne zbirke ili Muzeuma „gde
će se čuvati sve starine i znamenitosti“. Želja osnivača bila je da
Muzeum postane „ogledalo života našega naroda u krajevima u kojima on
živi“.
Prva muzejska zbirka nastala je iz bogate zaostavštine Save Tekelije.
Muzej je prvi put otvoren za javnost, pod imenom Muzej Matice srpske
9. jula 1933. godine, u Novom Sadu.
U nastojanju da se stvori centralni muzej sa delokrugom rada za celu
Vojvodinu, iz Muzeja Matice srpske izdvojen je deo materijala i
30. maja 1947. godine osnovan Vojvođanski muzej, kao muzej kompleksnog
tipa, sa brojnim zbirkama iz arheologije, etnologije, istorije, istorije
umetnosti, zoologije, botanike, geologije-paleontologije i mineralogije-
petrografije. Muzej je tada dobio i zadatak stručnog nadzora nad svim
muzejima u Vojvodini. Odgovarajući prostor Vojvođanski muzej dobio je
tek 1974. godine uselivši se u zgradu bivšeg suda, podignutu 1896. godine
po nacrtima budimpeštanskog arhitekte Đule Vagnera.
Iz okrilja Vojvođanskog muzeja kasnije su proizašle ustanove zadužene
za zaštitu spomenika kulture i prirode: Muzej radničkog pokreta i narodne
revolucije, Muzej grada Novog Sada, Pokrajinski zavod za zaštitu spomenika
kulture, Pokrajinski zavod za zaštitu prirode, Pozorišni muzej Vojvodine
i Poljoprivredni muzej Vojvodine.

Muzej radničkog pokreta i narodne revolucije, koji je osnovan 1956. godine,
transformisan je u Muzej socijalističke revolucije i, na kraju, u Istorijski
muzej Vojvodine. Bio je smešten je u namenski izgrađenoj zgradi koju je
1959. projektovao arhitekta Ivo Vitić.
Konačno, 20. maja 1992. godine Vojvođanski muzej sjedinio se sa Istorijskim
muzejom Vojvodine u jedinstvenu ustanovu pod nazivom Muzej Vojvodine

Viipedija

Stalne postavke

Muzej Vojvodine pred javnost izlazi sa kompleksno izrađenom stalnom postavkom
koja, u kontinuitetu od osam hiljada godina, prezentuje razvitak ljudskog
društva na današnjem tlu Vojvodine. Na prostoru od 3.000 m2 predstavljeno
je 6.000 reprezentativnih eksponata iz arheologije (od paleolita do antike),
istorije i istorije umetnosti (od XV do druge polovine XX veka) i etnologije.
Stalna postavka pruža sintetičku sliku milenijumske prošlosti ovog kraja.
Izloženi predmeti svedoče o trajanju ljudskih zajednica i kultura od paleolita
i mezolita do prvih ljudskih tragova kod Iriga starih oko 70.000 godina,
preko starčevačke, vinčanske i drugih neolitskih kultura, višeslojne Gomolave,
Feudvara i Kalakače, do mitskih vremena stare Grčke i velelepnih spomenika
imperijalnog Rima, od seoba naroda do smena etničkih zajednica – slovenskih,
ugarskih, srpskih i drugih naroda. Prvi deo stalne postavke prati obimna
monografija „Muzej Vojvodine“. Drugi deo stalne postavke, koji govori o
prošlosti Vojvodine od sredine XIX veka do sredine XX.

Vikipedija

Depandansi

U uspostavljanju razgranate muzejske mreže stvoreni su depandansi –
Etno-kuća “Brvnara” u Bačkom Jarku i Poljoprivredni muzej u Kulpinu –
poljoprivredna zbirka u dvorcu Dunđerskih u Kulpinu, koja se prema
preporuci Sekretarijata za kulturu IV APV u sastavu Muzeja nalazi od
2004. godine.
Muzej u Kulpinu još nije registrovan kao zasebna muzejska ustanova,
iako je ta inicijativa još pre dva veka pokrenuta od strane lokalne
zajednice i mnogih akademskih ličnosti. U Kulpinu je 1993. godine
osnovan i registrovan D.O. pod nazivom Poljoprivredni muzej u Kulpinu
koji je organizovao restauraciju dugo godina zapuštenog dvorca Dunđerski
i ostalih zgrada, koje su adaptirane za muzesjske potrebe. D.O.
Poljoprivredni muzej u Kulpinu je 2011. godine registrovan kao Udruženje
za muzejsku agrarnu baštinu, koji se bori da lokalni muzej bude
kadrovski i tehnički opremljen kao samostalna institucija kulture,
koja bi bila matična ustanova svim manjim, privatnim muzejima i
amaterskim zbirkama iz domena poljoprivrede i sela, etno-kućama i
muzejima na otvorenom prostoru. Obe ustanove, Muzej Vojvodine i
„Poljoprivredni muzej“, uputile su nadležnim organima inicijativu
da u skladu sa zakonom, Skupština AP Vojvodine osnuje samostalnu
ustanovu muzejske delatnosti – Poljoprivredni muzej sa sedištem u
Kulpinu – ali inicijativa za sada nije sprovedena.

Vikipedija