Tema: Manastir Divostin

Manastir Divostin

Manastir Divostin je ženski manastir Srpske pravoslavne crkve, pripada Eparhiji Šumadijskoj.

Manastir Divostin, posvećen Blagovestima, se nalazi u naselju Divostin koje je udaljeno
6 kilometara od Kragujevca. Blagoveštenski hram Manastira Divostin je podignut 1974. godine,
i to na mestu gde su se u prošlosti već nalazile manastirske crkve. Od svoga osnivanja bio j
e ženski manastir, zbog čega je i nazvan Divostin (dijevin stan).

Istorijat

Pitanje, da li se crkveni toponim Διβισισχον, iz povelje vizantijskog cara Vasilija II o
organizaciji Ohridske arhiepiskopije posle sloma Samuilovog carstva (početak XI veka), odnosi
na Divostin kod Kragujevca, kako su mislili neki naučnici (Stojan Novaković), još uvek nije
razrešeno. Na to da su tada ovde postojale hrišćanska crkva i parohija, može upućivati i
posvećenje ranijih hramova caru Konstantinu i carici Jeleni, svetiteljima najzaslužnijim za
širenje hrišćanstva. Da je ovo mesto zbog povoljnog komunikacijskog položaja, od davnina bilo
živo, svedoče arheološki ostaci neolitskog i rimskog naselja. obnovljen je u vreme despota
Stefana Lazarevića, na početku 15. veka. O životu Manastira od 15. do 18 veka sačuvano je
malo istorijskih podataka, jedino se pominje u svedočanstvima na početku 18 veka. Nesumnjivo
je bio u tesnoj vezi sa susednim manastirom Dračom, čiji će metoh biti kasnije. Podstrek za
obnovu svetinje u Divostinu dalo je monaštvo manastira Drače i gradnja je potrajala sve do
1873. godine. 1958. crkva je pretvorena u Manastir posvećena Sv. caru Konstantinu i
SV. carici Jeleni a srušena je 1969. Nova crkva je podignuta 30. maja 1974. godine a osveštao
ju je Episkop Šumadijski Valerijan. Od 1994. do 2002. godine pod okriljem manastira je bilo
Sirotište, ili Dom za decu bez roditelja, devojčice, ratnu siročad.

Manastir Divostin uživa na daleko poštovanje našeg naroda. Verovanje naroda, da je kod manastira
pogreben jedan srpski svetitelj i da je izvor, poznat u narodu kao Svetinja, celiteljnij. Portret
u reljefu kralja Milana Obrenovića (1854 - 1901), postavljen iznad izvora vode Svetinja, rad je
poznatog srpskog vajara Simeona Roksandića.

Vikipedija

Arhitektura i slikarstvo

Projekat za podizanje nove crkve uradio je arhitekta Dragomir Tadić, u obliku trikonhosa sa jako
izduženim glavnim brodom. Od podizanja 1974. godine sređivana je i ukrašavana, živopisali su je
1978. i 1979. godine jeromonah Danilo Marunić i Momir Knežević. Živopis je ktitorski prilog
episkopa šumadijskog dr Save (1977-2001) za pokoj duše ocu Vasiliju i majci Milici.

Prestone ikone na ikonostasu rad su monahinje Jefimije. Rezbareni ikonostasni okvir uradio je
Milić Urošević. Iznad ulaznog portala 2001. godine postavljena je mozaička ikona Blagovesti,
rad slikara Miše Mladenovića. Živopis manastirske kapele Svetih cara Konstantina i carice Jelene
u konaku, podignutom osamdesetih godina dvadesetog veka, naslikala je i manastiru poklonila
ikonopisna radionica Mateja Minića iz Beograda.

Portret u reljefu kralja Milana Obrenovića (1854 - 1901), postavljen iznad izvora vode Svetinja,
posvećenog Presvetoj Bogorodici koji je i danas poštovan u narodu kao celiteljnij, rad je poznatog
srpskog vajara Simeona Roksandića. Autori mozaičke ikone su Miljan i Jekaterina Miletić.
U manastiru Divostinu održano je između dva svetska rata više bogomoljačkih sabora o kojima
je pisao sveti vladika Nikolaj Žički u knjizi Divan.

Vikipedija