DANICA MARKOVIĆ


(Čačak, 01.10.1879 — Beograd, 09.07.1932)


Danica Marković rođena je u Čačku 1879. godine da bi posle nepune dve godine postala Beograđanka.
Posle završene Više ženske škole (1896) i započetih, a nedovršenih studija srpskog jezika,
književnosti i istorije na Velikoj školi, bila je učiteljica, prvo nekoliko godina u Beogradu,
a zatim u Resniku, pa u nekim drugim manjim mestima.

Poeziju je počela da objavljuje 1900. prvo u Zvezdi Janka Veselinovića, zatim i u drugim najpoznatijim
časopisima toga vremana, a 1904. pojavila se i prva zbirka pesama pod naslovom Trenuci, o kojoj je
Jovan Skerlić dao pohvalan sud u Srpskom književnom glasniku, što je bilo presudno za književnu sudbinu
Danice Marković. Sledeća zbirka Trenuci i raspoloženja objavljena je tek 1928, i drugo izdanje 1930.
sa izvesnim izmenama. Za svoj rad Danica Marković je nagrađivana: 1910. Ordenom svetog Save V reda,
1929. nagradom za najbolje književno delo objavljeno u 1928. godini koju dodeljuje Srpska Kraljevska
Akademija, a najtrajnije priznanje i potvrdu vrednosti svoje poezije Danica Marković je doživela kada
je 1911. Bogdan Popović uvrstio tri njene pesme u svoju Antologiju novije srpske lirike, u kojoj je
ona zastupljena kao jedina pesnikinja.

riznicasrpska