Tema: Sabac

Sabac


Opština i grad Šabac zahvataju severni deo severozapadne Srbije. Geografski položaj opštine je veoma povoljan jer se nalazi na važnim saobraćajnim pravcima: drumskim, železničkim i rečnim, i u blizini je velikih gradova Beograda i Novog Sada. Opština Šabac prostire se na površini od 795 km2 i ima 122.320 stanovnika. U gradu, sa prigradskim naseljima, živi oko 70.000 stanovnika. Osnovni privredni potencijali su kvalitetno zemljište pogodno za sve vrste poljoprivredne proizvodnje, a vode reka Save i Drine pogoduju razvoju brojnih privrednih grana; industrije, vodoprivrede, poljoprivrede, rečnog saobraćaja i turizma. Grad Šabac je oduvek bio ekonomski i kulturni centar Podrinja i šireg područja.


Klima

Na području Šapca vlada umeronokontinentalna klima. Zbog otvorenosti prema Panonskoj niziji njegovi nizijski delovi na severu su pod uticajem panonske kontinentalne klime, a brežuljkasto planinski jug i jugozapad do 700 m nadmorske visine pod uticajem planinske klime. Padavine predstavljaju veoma značajan klimatski elemenat. Pored temperature vazduha one su od izuzetnog značaja za opstanak biljnog sveta. Količina, kao i godišnji i teritorijalni raspored padavina su različiti. Količina padavina se povećava od severoistoka ka jugu i jugozapadu.

Šabac na obali reke Save, a opština izlazi i na reku Drinu, međusobno povezane kanalskom mrežom i bogatstvom podzemnih, pijaćih i geotermalnih voda. Putno povezan, u blizini Beograda i Novog Sada, Loznice, Valjeva, Bijeljine- možemo reći u centru regiona.


Vode, geološki sustav i rudno bogatstvo

Šabac je oivičen vodenim tokovima reke Save i Drine. U ravničarskom delu izgrađen je niz kanala koji crpe vodu iz podbarskih područja. Ima i nekoliko mineralnih i lekovitih izvora od kojih su neki dobro ispitani, a neki su još uvek nisu. Rudno bogatstvo ovog područja je takođe raznovrsno, počev od kvarcnog peska, gline i drugih sirovina koje se koriste u građevinarstvu i rasprostranjene su u severnom delu regiona. Vodni potencijali se vrlo malo koriste a geotermalna voda otiče u nepovrat i ono što imamo ne koristimo, a lošim odnosom delimično i uništavamo.

Mogućnost flaširanja- izvoza pijaće vode, korišćenje geotermalne za zagrevanje objekata. U poljoprivredi pošumljavanjem degradiranog i erozivnog zemljišta poboljšali bi kvalitet vazduha, u brdsko planinskom delu opštine stvorili bi se bolji uslovi za razvoj turizma i u narednom periodu uz dobro gazdovanje stvorili sirovinsku bazu. Nebrigom i neodržavanjem Sava je zaprljana i skoro postala neplovna. Nepostojanje zakonskih regulativa za održavanje i korišćenje postojećeg i stavljanje u funkciju sveopšteg razvoja.


Istorija

Arheološka nalazišta u gradu i okolini potvrđuju da su na ovom prostoru postojala naselja još u mladem kamenom dobu, a da su od početka nove ere ovde bili Rimljani. Tokom trajanja Nemanjičke države, u XIII i XIV veku, Šabac je bio u njenom sastavu i pripadao je Mačvanskoj banovini. Iz tog perioda datira i ime Mačva, koja danas označava plodnu ravnicu koja se prostire od Šapca ka Drini a nekada je označavalo ime grada. Nije utvrđeno gde se taj grad nalazio, jer nikakvi materijalni ostaci nisu sačuvani. Neki istoričari pominju mogućnost da je on bio pored Save, nizvodno od današnjeg Šapca, pa se čak dovodi u vezu postojanje ovog grada sa prestonicom kralja Dragutina koji je vladao ovim prostorima početkom XIV veka. Pouzdano se zna da je ovaj srpski kralj imao letnjikovac u Debrcu, 25 km nizvodno Savom od Šapca, čiji ostaci postoje sačuvani i danas.

Tokom Srednjeg veka, na mestu današnjeg Šapca postojalo je slovensko naselje pod imenom Zaslon, što je označavalo nekakav breg, uzvišenje, ili zaklon od vodenih nepogoda. Postojanje ovog naselja zabeleženo je u dubrovačkim spisima iz 1454. godine.

U drugoj polovini XV veka, posle pada tadašnje Srbije pod tursku vlast, Turci ovladavaju i ovim krajevima. 1470. godine na pogodnom mestu, gde se obala Save blago uzdiže, a nedaleko od ušća rečice Kamičak u Savu, Turci podižu tvrđavu, ne mnogo veliku po dimenzijama, ali snažnih i visokih bedema. Sa kulama isturenim prema Savi ona je, kroz vekove, predstavljala snažno uporište prema turskom suparniku u borbi za prevlast na Balkanu-Ugarskoj, i kasnije Austrougarskoj. Turci novo-sagradenoj tvrđavi i gradu koji je oko njenih nastajao, daju ime Bejerdelen, što u prevodu sa turskog znaci "onaj koji udara sa boka". Tako lociran i utvrđen grad bio je značajna turska ispostava iz koje se moglo lako upadati u ugarsku teritoriju, kontrolisati saobraćaj Savom i vršiti uspešno niz drugih vojnih funkcija.

Tokom nekoliko narednih vekova Šabac je više puta prelazio iz turske pod austrijsku vlast i obratno. Tokom perioda vladavine jednog ili drugog carstva, jedne ili druge kulture, grad je menjao svoj izgled. Za turske vladavine, a ona je zapravo prekidana samo na relativno kratke vremenske periode, bio je to tipični orijentalni grad, sa uskim prljavim uličicama, malim zanatskim radnjama sa ćepencima i sa više džamija sa vitkim minaretima.

Za ceo Period pod turskom vladavinom ne može se u stvari ni govoriti o pravom gradu, jer se život odvijao uglavnom u tvrđavi i neposredno oko nje. Jedan od razloga za slabiji razvoj gradskog naselja je i konfiguracija terena. Sava i rečica Kamičak činili su prirodnu prepreku razvoju naselja, kao i močvarno tlo koje se prostiralo južno od Save i fizički odvajalo pojas oko tvrđave od blago uzdignutih terasa na prostoru gde se danas uzdiže grad Šabac. Bair (breg, uzvišenje) jedna je od najstarijih gradskih naseljenih zona, bio je ranije povezan sa tvrđavom dugim drvenim mostom koji je premošćavao vodoplavni teren. Na Bairu su, jedni nasuprot drugih, živeli Turci i Srbi.

Ime Šabac novijeg je datuma. Nije pouzdano utvrđeno kada je nastalo i kako je do današnjeg imena grada došlo. Postoji više teorija koje pokušavaju da objasne pojavu današnjeg imena Šapca, ali nijedna od njih nije potvrđena. Najverovatnija je ona koja postanak Šapca tumači vezom sa Savom: Sava - Savac - Šabac.

Bilo kako bilo, ovaj grad svoje ime nosi sa ponosom.

Tokom dugotrajne turske vladavine na ovim prostorima, Šabac je postao veoma značajno mesto na kome se odvijala trgovina, i kroz koje su se kretali karavani prevozeci iz Turske i sa Bliskog istoka egzotičnu robu u Ugarsku i Austriju, a u drugom smeru industrijsku robu. Šabac je bio veoma značajan pogranični grad za tursku imperiju. Kroz Šabac se, takođe, odvijala veoma živa unutrašnja trgovina između krajnjih zapadnih krajeva turskog carstva i njegovih centralnih i istočnih delova. Iz tog perioda zasigurno potiču koreni trgovačkog duha koji će Šabac proslaviti u kasnijim vremenima.

Veći istorijski značaj za Srbe Šabac dobija sa izbijanjem Prvog srpskog ustanka 1804. godine. U njegovoj okolini odigralo se nekoliko značajnih bitaka između Turaka i srpskih ustanika. Najznačajnija je svakako bila bitka na Mišaru, 1. avgusta (13. po novom kalendaru) 1806. godine. Mišar, selo udaljeno 6 km od Šapca idući ka Beogradu, bilo je poprište slavnog boja u kome su Srbi predvodeni Karađorđem Petrovićem do nogu potukli silnu i obesnu tursku vojsku Kulin Kapetana. Tu su se hrabrošću istakli mnogi srpski junaci, a naročito Miloš Stojićević - Pocerac, Jakov Nenadović, Stojan Ćupić - Zmaj od Noćaja, pop Luka Lazarević, prota Smiljanić i Cincar Janko. Slepi pesnik i guslar Filip Višnjić je povodom ove slavne bitke spevao jednu od najpoznatijih srpskih epskih pesama - Boj na Mišaru. Jedan od najsnažnijih momenata ove pesme je onaj kad, saznavši za ishod bitke i pogibiju Kulin Kapetana, Kulinova kada ogorčeno jeca:

Porobljena srpska raja, bar za kratko, oslobođenje od turskog jarma dočekala je 27. januara (8. februara po novom kalendaru) 1807. godine, kada su Turci predali Šabac ustanicima pod Karađorđem. Tako je posle 300 godina ropstva konačno dočekana sloboda. Ona se na žalost, gubi propašću Prvog srpskog ustanka, ali je njen značaj za razvoj grada i polet koji je on dobio bio neverovatno veliki. Razvoj i narastanje Šapca od tog vremena nezaustavljivo napreduje.

Prvi zamah u razvoju grad Šabac dobija po završetku ratnih dejstava u Drugom srpskom ustanku. Ovaj period se poklapa sa vremenom uprave prosvećenog Jevrema Obrenovića, brata kneza Miloša, koji je bio jedini pismen od braće i čovek širokih i naprednih nazora. On je Šapcem upravljao 15 godina, i za to vreme je mnogo toga iz korena promenio i unapredio ukupan život dotadašnje turske kasabe. Samo pola godine po Jevremovom dolasku u Šabac, Stevan Živanović-Telemak piše Vuku Karadžiću u Beč: "Šabac se na Bairu načinio da ti ima šta oko gledati..." Veliku borbu je ovaj znameniti čovek vodio sa dotadašnjim nazadnim i prevaziđenim, gotovo orijentalnim shvatanjima života kod Srba. On unosi duh evropske civilizacije i grad počinje da poprima izgled "prečanskih" varoši. Angažuje inženjere koji postavljaju osnove za pravilnu, urbanizovanu izgradnju Šapca, gradi puteve, donosi uredbe o komunalnoj delatnosti... Primerima iz života svojih članova porodice uči Šapčane novitetima i time podstiče na početku bogatije građane, a kasnije i ostale da slede njihov primer u oblasti odevanja, stanovanja, ophodenja, kulturnih navika... Osim toga, on u Šabac donosi mnogo toga što se u Srbiji prvo moglo sresti i videti u Šapcu. Prvi put se u Srbiji umesto tradicionalnih gusala ili frule mogao zvuk klavira čuti baš ovde, a umesto pendžerli hartije ugledati prozorsko staklo, ili provozati fijakerom koji je mamio uzdahe šabačke gospode. I još mnogo koje čega dobio je Šabac u to vreme prvi ili među prvima.

Izgradnji Jevremovog konaka, jedne od najlepših zgrada tadašnje Srbije, prethodila je izgradnji konaka kneginje Ljubice u Beogradu, a i u arhitektonskom smislu mu je bio uzor. Baš tu, u tom zdanju, Jevrem je okupljao intelektualni krem ondašnje Srbije, podstičući i hrabreći njihovo stvaralaštvo koje je nailazilo na nerazumevanje i otpor neprosvećene i veoma zaostale sredine, u čemu mu je pomagala i njegova obrazovana kćerka Anka.

Ono što je najvrednije, a što je nastalo u Šapcu za vreme Jevremove vladavine, svakako su, na ponos Šapcana:

Okružna i varoška bolnica i apoteka, 1826. godine, prve u Srbiji;
Osnovna škola 1826. godine, prva u Srbiji posle turske vlasti;
"Glavna škola", odnosno gimnazija koja nastaje 1837. godine;
Prve pozorišne predstave daju se 1840. godine;
Osniva se muzičko društvo kao preteća razvijenog muzičkog života u Srbiji - kasarna, kafana itd.

Po završetku ere Jevrema Obrenovića razvoj Šapca se dinamično nastavlja. Sada on ima veliki značaj kao granicni grad kneževine Srbije prema Austrougarskoj. Ogroman deo trgovine sa ovim moćnim susedom Srbija obavlja preko Šapca. Izvoz svinja, konja, goveda, šljiva i drugih tradicionalnih srpskih proizvoda, pa čak i žira, ide preko šabačke carinarnice i luke, i ostavlja ovom gradu izvrsne prihode. Šabac se u to vreme mnogo brže razvija i napreduje u odnosu na mnoge druge gradove u Srbiji. Konačno i potpuno oslobodenje od turske vlasti Šabac, kao i Srbija, dočekuje 1867. godine, kada i poslednji turski vojnik napušta tvrđavu na Savi.

Ovaj događaj sa oduševljenjem je dočekalo stanovništvo Šapca, sada već u velikoj večini srpsko, i uskoro se gube i poslednji tragovi vekovnog turskog prisustva na ovim prostorima.

Drugu polovinu XIX veka u razvoju Šapca obeležio je njegov veoma ubrzani razvoj. Naročito je razvijena trgovina, javljaju se početni oblici industrijske proizvodnje, kao i tradicionalna poljoprivreda. Šabac se, uz Beograd i Kragujevac, definitivno utvrđuje kao jedan od najznačajnijih srpskih gradova. U urbanističkom smislu on takođe napreduje. Na prostorima nekadašnjih močvara koje se isušuju, niču nove stambene i poslovne zgrade. Sve više je šapčana koji prihvataju modele života evropske civilizacije. Zbog svog tako ubrzanog razvoja i poleta kojim je odisao, kao i razvijenog kafanskog života, zaslužio je naziv "Mali Pariz". Šapčani su u to vreme mogli da čitaju svoje novine, i to od 1883. godine, a od 1909. još 11 listova.

Na razmedi vekova Šabac dostiže svoj puni prosperitet. Grade se velelepne porodične kuće u centru grada, letnjikovci u okolini, a sve to sa primerenim stilom i ukusom koji je diktirala tadašnja Evropa. Šabac je jedan od prvih gradova u Srbiji gde su u kafanu, uglavnom nedeljom pre podne, sa svojim kavaljerima išle i dame, što je do tada bila samo muška privilegija a za ženu gotovo nezamisliva sramota. Nacin odevanja i ophodenja kod gradske gospode već je uveliko kao u velikim prečanskim varošima koje su još uvek uzor. Početkom veka na ulicama se mogu videti već i po neki automobil i "velosiped". Gradski život postaje prijatna kombinacija rada, odmora i zabave, a isti se udisao punim plućima. Dobru ilustraciju ovakvog šabačkog meraklijskog i boemskog načina života imamo u stihovima pesnika Dragiše Penjina:

"Kad je deda lumpovao, na tri šora i dva skvera, vozili su štap i šešir dva posebna fijakera"

Ovakvu, gotovo idiličnu sliku prekida strahovita katastrofa oličena u Prvom svetskom ratu. Velike vojne operacije koje su se tokom četiri ratne godine događale na ovim prostorima, kao i krvožedna osveta austrougarske soldateske zbog izgubljenih bitaka na bojnom polju, kulminirale su strahovitim stradanjem Šapca i njegove okoline. Grad porušen, popaljen i opljačkan, sela u okolini takode. Narod što pobijen, što raseljen, izmrcvaren i oboleo, u velikoj materijalnoj bedi, sa bolnom radošću dočekuje slobodu 1918. godine. Od predratnih 14.000 stanovnika, jedva da je u životu ostalo 7.000, a i broj postojećih kuća je bio više nego prepolovljen. Neprijatelj nije poštedeo čak ni šabačku crkvu. Kolika je uteha što se ovaj grad opet izdvojio u Srbiji, ali sada po stradalaštvu, i po svoja tri jedinstvena orđena dobijena za ratne zasluge: francuski Ratni krst sa palmom (1920.), čehoslovački Ratni krst (1925.) i Karađorđeva zvezda.

Posle svog velikog postradanja Šabac je nazvan, kao pandan slavnom francuskom gradu, "Srpski Verden".

U neposrednoj blizini grada, na obroncima planine Cer, dogodila se čuvena Cerska bitka, avgusta 1914. godine. Veličanstvena pobeda srpske vojske pod komandom denerala Stepe Stepanovića, koji tada biva unapređen u zvanje vojvode, prva je saveznička pobeda u Prvom svetskom ratu. Koliko se ova vojna pobeda urezala u biće Srbinovo, neka ilustruje činjenica da se danas, 85 godina kasnije, ni jedna svadba niti drugo veselje ne mogu zamisliti u Srbiji bez zvuka "Marš na Drinu" i njegovih reči:

"U boj krenite junaci svi, kren'te i ne žal'te život svoj Cer nek vidi boj, Cer nek vidi boj a neka Drina, snagu hrabrosti junačku ruku oca, sina..."

U periodu između Prvog i Drugog svetskog rata on je ipak uspevao da se razvija i raste, i to pre svega, zahvaljujući veoma razvijenom zanatstvu, trgovini, poljoprivredi... Pred sam kraj tog perioda, 1938. godine, u Šabac je premeštena Hemijska industrija "Zorka" koja je dotle radila u Subotici. Ona ce obeležiti kasniji višedecenijski period razvoja grada i postati gotovo sinonim za Šabac.

Kako se posle najvećih katastrofa život ipak nastavlja dalje, tako je i Šabac nastavio svoj posleratni život u novoj državi i u nešto izmenjenim okolnostima. Ta promena ogleda se najviše u činjenici da se državna granica sada pomerila znatno na sever, a Šabac je ostao u unutrašnjosti. Neke privilegije, koje je do tada imao, nepovratno su nestale i kapital se više nije u onoj meri slivao u ovaj grad.

U periodu koji obuhvata kraj XIX i početak XX veka, Šabac daje nekoliko značajnih ličnosti iz oblasti kulturnog i naučnog stvaralaštva. Ističu se Stojan Novaković, Dr Laza K. Lazarević, Janko Veselinović, Milorad Popović - Šapčanin i drugi.

Posle tek nešto više od dve decenije mira i spokoja, ratni užas ponovo zahvata Evropu, pa samim tim i Šabac. Drugi svetski rat svom svojom žestinom sručio se i na ove prostore, i već u prvoj ratnoj godini Šabac žestoko strada. Septembra 1941. godine Nemci brutalno proteruju oko 5.000 Šapcana u sremačko selo Jarak, gde su bili smešteni u improvizovanom logoru. Sa tog marša, "Krvavog marša", kako je kasnije nazvan, mnogi se nikad nisu vratili kući. Tokom rata u Šapcu je postojao koncentracioni logor kroz koji je za četiri ratne godine prošlo oko 25.000 građana. Ukupne žrtve koje je ovaj grad dao tokom Drugog svetskog rata iznose oko 7.000 ljudi. Sloboda je konačno stigla 23. oktobra 1944. godine.

Prve posleratne godine, kao i u celoj Jugoslaviji, obeležene su velikim poletom i entuzijazmom u izgradnji i obnovi ratom uništenih dobara. Nosilac razvoja modernog Šapca je sve razvijenija i snažnija hemijska industrija, tj. fabrika "Zorka". Ubrzano se grade nova privredna postrojenja, uređuje putna mreža, sprovodi elektrifikacija... Umesto mnogih dotrajalih udžerica grade se nove moderne zgrade. Na žalost, po nešto što je davalo duh starom Šapcu se i gubi, ali to je danak novom vremenu koje kao da nije uvek imalo strpljenja da se bavi emotivnom stranom života. Sedamdesetih godina Šabac doživljava do tada nevideni procvat. Za nekoliko godina u tom periodu preduzima se nekoliko kapitalnih poduhvata koji sasvim menjaju izgled ovog grada. Na nekadašnjoj Benskoj bari, močvarnom tlu, na kom su se vekovima gnezdile ptice, a zapravo samo nekoliko stotina metara od centra grada, niče novo stambeno naselje. Novi betonski most preko Save, Sportska hala "Zorka" sa zatvorenim bazenom i fudbalskim igralištem, Hotel "Sloboda" "B" kategorije, Gradski stadion, nove škole, obdaništa, domovi kulture, autobuska stanica... Ogroman broj komfornih porodičnih kuća gradi se kako u samom gradu, tako i na dotadašnjoj periferiji Trijangli, Kasarskim i Šipurskim livadama, Letnjikovcu... Naselja koja su do tada fizički bila odvojena od Šapca po nekoliko kilometara sada počinju da se spajaju sa gradom kao što je slučaj sa Dumačom, Pocerskim Pričinovićem, Jevremovcem, Bogosavcem, Majurom itd.

Krajem veka, Šabac sa svojom periferijom dostiže cifru od oko 70.000 stanovnika, što ga u domaćim uslovima čini veoma značajnim gradom.

Privreda i industrija

Šabačka privreda je veoma vitalna i raznovrsna. Poseduje značajne kapacitete u drvoprerađivačkoj i tapetarskoj industriji, prehrambenoj industriji, metaloprerađivačkoj grani, vodoprivredi, građevinarstvu, preradi kože, tekstilnoj industriji itd. Dugogodišnja karakteristika Šapca bila je kvalitetno i razvijeno zanatstvo. Privatni sektor, popularno nazvan "mala privreda", u ovom gradu to odavno više nije. Neka od privatnih preduzeća koja su pre samo nekoliko godina imala po jednog ili dva zaposlena radnika danas su privredni subjekti sa značajnim obimom proizvodnje ili pruženih usluga. Danas u Šapcu imamo značajne remontne servise, proizvođače nameštaja, građevinske stolarije, čarapa, fabrike mesa, kozmetike, kućne hemije, papirne ambalaže... Po trgovini i ugostiteljstvu je Šabac, bez sumnje, najpoznatiji.

Osnovna okosnica razvoja privrede opštine Šabac zasnovana je na aktiviranju severozapadne radne zone. Severozapadna radna zona obuhvata prostor od oko 921,00 ha, od čega je oko 400,00 ha u posedu opštine Šabac. Severozapadna radna zona ocenjena je kao izuzetno perspektivan resurs koji zahteva značajna ulaganja. Korist je najmanje dvostruka:

smenjenje broja nezaposlenih otvaranjem novih radnih mesta i
značajan priliv sredstava u opštinski budžet od poreza na zarade.

Predviđeno je da se naredne godine izrade svi infrastrukturni objekti kako bi što pre počela gradnja privrednih objekata i zaživela proizvodnja. Lokalni parlament je u oktobru usvojio Plan detaljne regulacije severozapadne radne zone, što omogućava intenzivniju politiku privrednog razvoja opštine Šabac. U proceduri je izrada idejnog rešenja za izgradnju DGM (distributivno gasne mreže), sekundarne vodovodne mreže i kanalizacione mreže (fekalne i atmosferske), jer je osnovni uslov investitora da zemljište bude komunalno opremljeno i da do svake parcele vodi put. Plan detaljne regulacije sadrži i trase za izgradnju industrijskih železničkih koloseka od Silosa na Savi do severozapadne radne zone, tako da bi potencijalnim investitorima na raspolaganju bio i železnički saobraćaj.

Uz sve navedeno, u toku je i određivanje trase budućeg auto-puta od Šapca do Rume od strane Instituta za puteve, tako da će Šabac postati magnet za privlačenje investicija uz agresivniji marketinški nastup lokalne samouprave.

Posmatrano po oblicima svojine, najveći broj radnika radi u privatnim preduzećima 4.851 (37%), u društvenim 4.466 (34%), u mešovitim 3.619 (27,6%) i u zadružnim 171 (1,3%).

29.03.2012 potpisan je Memorandum o razumevanju sa Italijanskom kompanijom Danieli & C. Officine Meccaniche SpA, koji bi do 2014. trebao da otvori celicanu i zaposli oko 1500 radnika u severozapadnoj industrijskoj zoni na prostoru oko 120 hektara.

Turizam

Turistička organizacija opštine Šabac, pravni je naslednik nekadašnjeg Turistickog saveza opštine Šabac. U ovom obliku organizacije postoji od 1995. godine. Njena prava aktivnost počinje da se realizuje od proleća 1996. godine. Njene funkcije unapređenju turističke ponude Šapca su brojne i raznovrsne. Najvažnije su sledeće:

Očuvanje, zaštita i valorizacija turističkih vrednosti na nivou opštine i grada Šapca, Iniciranje i osmišljavanje novih aktivnosti na unapređenju kvaliteta turističke ponude Šapca, Koordinacija aktivnosti raznovrsnih subjekata koji čine turističku ponudu i objedinjavanje u jedinstven turistički proizvod Šapca, Organizacija informativno-propagandne delatnosti kao i promotivna funkcija, Organizacija najznačajnijih turističkih manifestacija na nivou Opštine kao što su: Festival cveća "Ruže Lipolista", Međunarodni plivački maraton "Jarak-Šabac", "Čivijada" i druge, Osmišljavanje, izdavanje i distribucija suvenira Šapca, Animacija seoskih domaćinstava u cilju razvoja seoskog turizma na nivou Opštine, kao i drugih vidova turizma, Saradnja sa turističkim organizacijama gradova i opština kao i sa Turističkom organizacijom Srbije, Predstavljanje turističke ponude Šapca na sajmovima turizma, turističkim berzama i turističkim manifestacijamau zemlji i inostranstvu. Turistička organizacija Šapca je od 1996. godine ostvarila veoma značajne rezultate u svom radu. Najveći uspesi postignuti su u realizaciji turističkih manifestacija kao i u izdavanju turističko-propagandnih sredstava.

Turističke manifestacije koje organizuje TOŠ (kao što su Festival cveća u Lipolistu, Maraton "Jarak-Šabac", "Čivijada") tradicionalne su i veoma poznate na nivou cele Jugoslavije. Bogate su sadržajima, uvek dobro posečene i medijski veoma kvalitetno propračene. Sve nabrojane manifestacije nalaze se u Kalendaru manifestacija Srbije, koji izdaje Turistička organizacija Srbije.

Na planu turističko-propagandnih sredstava je urađeno zaista mnogo u poslednjih nekoliko godina. Izdat je Prospekt Šapca, Ugostiteljski vodič, plakat grada u tri varijante (sve u punom koloru), brošura posvečena Boju na Mišaru, fascikle i reklamni blokovi sa motivima Šapca, kalendar, razglednice, reklamne kese... Izdata je kaseta sa turističkim filmom o Šapcu. Suvenir "Čivija" simbolizuje Šapčanina - "Čivijaša" s kraja XIX veka.

U planu su i drugi suveniri, kao i još neka grafička sredstva turističke propagande.

Turistička organizacija Šapca je nedavno dobila nov, moderno opremljen poslovni prostor u centru Šapca. Proradio je naš Turističko-informativni centar, i to među prvima ove vrste u Srbiji. U okviru ovog prostora vršimo i prodaju suvenira i reklamno-propagandnog materijala. Sa novim, poboljšanim uslovima rada planiramo još bolje rezultate u promociji naše turističke ponude.

Iz Wikipedije slobodne enciklopedije