Petar I. Ilic - Biografija

Petar I. Ilic - Biografija

(Sremski Karlovci, 02.07.1868 — Aranđelovac, 16.11.1957)

Rođen u Sremskim Karlovcima 1868 godine, školovanje nastavlja u Smederevu, tu je završio Gimnaziju a u Beogradu pohađa muzičku školu. Osniva taburaški orkestar u Beogradu sa kojim je obišao skoro celu Evropu. Usput je studirao muziku u Minhenu, Lajpcigu i Petrogradu i drugim mestima, prema tome gde se orkestar duže zadržavao.

Nije se bavio samo muzikom već i istorijom i običajima naroda, o čemu je pisao i držao mnoga predavanja.
Pored horskih i drugih kompozicija i dela komponovao je dečiju operu Bomboni i komičnu operu Ženidba Žabca, komad sa pevanjem Staro Skoplje, pesme Povardarja.

Za života je tesno sarađivao sa mnogim muzičarima i muzikolozima među kojima je Petar Konjović,Todor Skalovski i drugi.

Nakon njegove smrti, njegova supruga je većinu njegovih dela dala Udruženju Kopozitora Srbije muzikologu Stani Đurić Klajn.

Za svoj rad dobio je orden Svetog Save.



Izvor;muzickeskole.edu.rs/KompozitorP.Ilic.htm

Pera Ilić

Najistaknutiji predstavnik tamburaške muzike osamdesetih godina prošlog stoleća bio je PERA ILIĆ. Rodio se 2.7.1868. godine u Sremskim Karlovcima, gde je još kao dečak počeo svirati tamburu. Gimnaziju je pohađao u Karlovcima, Smederevu i Beogradu. Muziku je učio kod Josifa Marinkovića i Stevana Mokranjca, a kasnije u Beču, Minhenu i Pragu. U Zagrebu je osnovao Tamburaški zbor sveučilištaraca "Hrvatfika lira", koji je pokrenuo osnivanje tamburaških orkestara u Hrvatskoj. U isto se vreme Ilić počinje baviti tamburom. Prvo u Sremskim Karlovcima, a zatim od 1882. godine u Smederevu gde je pohađao školu. Od 1885. godine počeo je da svira u Tamburaškom orkestru, a već nakon dve godine osniva pri ZANATLIJSKOM PEVAČKOM DRUŠTVU U SMEDEREVU Tamburaški orkestar.

Pera Ilić uveo je u svoj tamburaški orkestar troglasne kruškolike tambure naštimovane u kvintana — dakle skoro pola veka pre nego što su se u Hrvatskoj počele više širiti troglasne tambure. Od njega su troglasne tambure prihvatili i ostali tamburaši po Sremu, Bačkoj i Banatu. Početkom dvadesetog veka počinju se troglasne tambure zamenjivati četvoroglasnim. Tada se pod uticajem mađarskih graditelja tambure iz Budimpešte javljaju na području Vojvodine tambure oblika gitare ugođene u kvartama, koje su postizale veću zvučnost. Ovakve tambure u nešto izmenjenom obliku počeli su onda izrađivati najpoznatiji graditelji tambura: LAJOŠ BOCAN, st. u Senti i KAROLY KUDLIK u Subotici. Narod ih je prozvao "sremskim tamburama". Taj naziv zađržao je ovaj sastav tambura do današnjeg dana. Sa svojim tamburaškim orkestrom Illć je otišao 1890. godine na koncertnu turneju u Prag, a godinu dana kasnije i u Beč. Nastupali su i u raznim gradovima Austrije, Nemačke, Bugarske i Rumunije. U Rusiju je otišao 1896. godine i obišao mnogo gradova od Moskve do Odese. Za tamburaški orkestar komponovao je veliki broj plesova u narodnom duhu od kojih su mu najpoznatiji KOLO DUŠANA SILNOG, ZMAJ - JOVINO KOLO, KOLO ALEKSE ŠANTIĆA, GIMNASTIČKO KOLO, KUGLARSKO KOLO, te HERCEGOVAČKO KOLO. Poznat mu je i VENAC RUSKIH PESAMA, zatim balet KOSAČI, gluma s pevanjem RAK OSMOKRAK i dečja opera u jednom činu BONBONI. Neke njegove partiture štampane su i u izdanju časopisa TAMBURICA u Sisku.

Umro je 16.11.1957. godine u Aranđelovcu gde je proživeo poslednje razdoblje svoga života.


ŽICE TAMBURICE II
Glavni i odgovorni urednik BORIS ČERNOGUBOV
izdavač: SAVEZ MUZIČKIH DRUŠTAVA VOJVODINE
Novi Sad, aprila 1985.


Izvor;riznicasrpska.ne